به گزارش نبض نگار: یک فتق هیاتال یا فتق مری کوچک معمولاً مشکلی ایجاد نمی‌کند. ممکن است هرگز متوجه نشوید که به آن مبتلا هستید، مگر اینکه تیم مراقبت‌های بهداشتی شما هنگام بررسی بیماری دیگری آن را کشف کند.
اما یک فتق هیاتال بزرگ می‌تواند باعث شود غذا و اسید به مری شما برگردند. این می‌تواند باعث سوزش سر دل شود. اقدامات خود مراقبتی یا داروها معمولاً می‌توانند این علائم را تسکین دهند. یک فتق هیاتال بسیار بزرگ ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد.
علائم
بیشتر فتق‌های کوچک هیاتال هیچ علامتی ایجاد نمی‌کنند. اما فتق‌های بزرگتر هیاتال می‌توانند باعث موارد زیر شوند:
سوزش سر دل.
برگشت غذا یا مایعات بلعیده شده به داخل دهان، که به آن برگشت غذا گفته می‌شود.
برگشت اسید معده به مری، که به آن رفلاکس اسید گفته می‌شود.
مشکل در بلع.
درد قفسه سینه یا شکم.
احساس سیری بلافاصله پس از غذا خوردن.
تنگی نفس.
استفراغ خون یا دفع مدفوع سیاه، که می‌تواند به معنای خونریزی در دستگاه گوارش باشد.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
در صورت داشتن هرگونه علائم پایدار که شما را نگران می‌کند، با پزشک یا سایر متخصصان مراقبت‌های بهداشتی خود قرار ملاقات بگذارید.
علل
فتق هیاتال زمانی رخ می‌دهد که بافت عضلانی ضعیف شده به معده اجازه می‌دهد تا از دیافراگم بیرون بزند. همیشه مشخص نیست که چرا این اتفاق می‌افتد. اما فتق هیاتال ممکن است ناشی از موارد زیر باشد:
تغییرات وابسته به سن در دیافراگم.
آسیب به ناحیه، به عنوان مثال، پس از ضربه یا انواع خاصی از جراحی.
به دنیا آمدن با یک هیاتوس بسیار بزرگ.
فشار مداوم و شدید بر عضلات اطراف. این می‌تواند هنگام سرفه، استفراغ، زور زدن هنگام اجابت مزاج، ورزش یا بلند کردن اجسام سنگین اتفاق بیفتد.
عوامل خطر
فتق هیاتال بیشتر در افرادی شایع است که:
سن 50 سال یا بیشتر
چاقی
تشخیص
فتق هیاتال اغلب در طول آزمایش یا روشی برای تعیین علت سوزش سر دل یا درد در قفسه سینه یا قسمت بالای شکم کشف می‌شود. این آزمایش‌ها یا روش‌ها عبارتند از:
عکس‌برداری با اشعه ایکس از دستگاه گوارش فوقانی. پس از نوشیدن مایع گچی که پوشش داخلی دستگاه گوارش شما را می‌پوشاند و پر می‌کند، عکس‌برداری با اشعه ایکس انجام می‌شود. این پوشش به تیم مراقبت‌های بهداشتی شما اجازه می‌دهد تا نمای کلی مری، معده و روده فوقانی شما را ببینند.
روشی برای بررسی مری و معده، به نام آندوسکوپی. آندوسکوپی روشی برای بررسی سیستم گوارش شما با یک لوله بلند و نازک با یک دوربین کوچک به نام آندوسکوپ است. آندوسکوپ از گلوی شما عبور داده می‌شود و داخل مری و معده شما را بررسی می‌کند و التهاب را بررسی می‌کند.
آزمایشی برای اندازه‌گیری انقباضات عضلانی مری، به نام مانومتری مری. این آزمایش انقباضات ریتمیک عضلات مری شما را هنگام بلع اندازه‌گیری می‌کند. مانومتری مری همچنین هماهنگی و نیروی مورد استفاده توسط عضلات مری شما را اندازه‌گیری می‌کند.
درمان
اکثر افراد مبتلا به فتق هیاتال هیچ علامتی را تجربه نمی‌کنند و نیازی به درمان نخواهند داشت. اگر علائمی مانند سوزش سر دل مکرر و رفلاکس اسید را تجربه می‌کنید، ممکن است به دارو یا جراحی نیاز داشته باشید.
داروها
اگر سوزش سر دل و رفلاکس اسید را تجربه می‌کنید، متخصص مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است موارد زیر را توصیه کند:
آنتی‌اسیدهایی که اسید معده را خنثی می‌کنند. آنتی‌اسیدها ممکن است تسکین سریع ایجاد کنند. استفاده بیش از حد از برخی آنتی‌اسیدها می‌تواند عوارض جانبی مانند اسهال یا گاهی اوقات مشکلات کلیوی ایجاد کند.
داروهایی برای کاهش تولید اسید. این داروها به عنوان مسدودکننده‌های گیرنده H-2 شناخته می‌شوند. آنها شامل سایمتیدین (تاگامت HB)، فاموتیدین (پپسید AC) و نیزاتیدین (اکسید AR) هستند. نسخه‌های قوی‌تر با نسخه پزشک در دسترس هستند.
داروهایی که تولید اسید را مسدود کرده و مری را بهبود می‌بخشند. این داروها به عنوان مهارکننده‌های پمپ پروتون شناخته می‌شوند. آنها مسدودکننده‌های اسید قوی‌تری نسبت به مسدودکننده‌های گیرنده H-2 هستند و به بافت آسیب‌دیده مری زمان می‌دهند تا بهبود یابد. مهارکننده‌های پمپ پروتون که بدون نسخه در دسترس هستند شامل لانزوپرازول (Prevacid 24HR) و امپرازول (Prilosec, Zegerid) می‌شوند. نسخه‌های قوی‌تر به صورت تجویزی در دسترس هستند.
جراحی
گاهی اوقات فتق هیاتال نیاز به جراحی دارد. جراحی ممکن است به افرادی که با داروها برای تسکین سوزش سر دل و رفلاکس اسید بهبود نمی‌یابند، کمک کند. جراحی همچنین ممکن است به افرادی که عوارضی مانند التهاب جدی یا تنگی مری دارند، کمک کند.
جراحی برای ترمیم فتق هیاتال ممکن است شامل کشیدن معده به داخل شکم و کوچک‌تر کردن دهانه دیافراگم باشد. جراحی همچنین ممکن است شامل تغییر شکل عضلات مری تحتانی باشد. این کار به جلوگیری از بازگشت محتویات معده به بالا کمک می‌کند. گاهی اوقات، جراحی فتق هیاتال با جراحی کاهش وزن، مانند گاسترکتومی آستینی، ترکیب می‌شود.
جراحی ممکن است با استفاده از یک برش واحد در دیواره قفسه سینه، به نام توراکوتومی، انجام شود. جراحی همچنین ممکن است با استفاده از تکنیکی به نام لاپاراسکوپی انجام شود. در جراحی لاپاراسکوپی، جراح یک دوربین کوچک و ابزارهای مخصوص را از طریق چندین برش کوچک در شکم وارد می‌کند. سپس جراحی توسط جراح انجام می‌شود که تصاویری از داخل بدن را که روی
مانیتور نمایش داده می‌شوند، مشاهده می‌کند.
زمان بهبودی پس از جراحی چقدر است؟
بسته به اینکه افراد از چه روشی برای درمان فتق هیاتال استفاده می‌کنند، طول درمان متفاوتی دارند. معمولا در جراحی لاپاراسکوپی، هم عوارض جراحی کمتر است، هم می‌توان در بازه زمانی کوتاهی بدن را ریکاوری کرد و به کارهای روزمره بازگشت. ممکن است بیماران پس از انجام این جراحی بهمدت چند روز در هنگام خوردن غذا و بلع مشکل داشته باشند که البته قابل حل بوده و جای نگرانی وجود ندارد.
مراقبت های پس از جراحی فتق هیاتال
بسته به اینکه نوع جراحی انجام شده برای درمان فتق هیاتال در شما چه بوده است، مراقبت‌های پس از جراحی نیز با هم متفاوت هستند. البته معمولا توصیه می‌شود که افراد از روش‌های زیر برای بهبود سلامت جسمی و پیشگیری از تشدید علائم خودشان کمک بگیرند
محل زخم عمل باید هر روز با آب و صابون تمیز شود
به جای حمام طولانی مدت، باید دوش گرفته شود
استفاده از جکوزی و استخر تا چند روز ممنوع است
قدم زدن در طول روز به آرامی و بدون اینکه فشار زیادی به بدن وارد شود، می‌تواند از تشکیل لخته خون جلوگیری کند
حتما داروها و تمرینات تنفسی که برای درمان سرفه و عوارض بعد از عمل به شما داده شده‌اند، باید به صورت منظم مصرف گردند و انجام شوند
منبع: https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/hiatal-hernia/
https://dr-zandi.com//
0 دیدگاه