به گزارش نبض نگار: دوره‌های تشنج نتیجه تخلیه الکتریکی بیش از حد در گروهی از سلول‌های مغزی هستند. قسمت‌های مختلف مغز می‌توانند محل چنین تخلیه‌هایی باشند. تشنج‌ها می‌توانند از کوتاه‌ترین وقفه‌های توجه یا پرش‌های عضلانی تا تشنج‌های شدید و طولانی مدت متفاوت باشند. تشنج‌ها همچنین می‌توانند از نظر فراوانی، از کمتر از یک تشنج در سال تا چندین تشنج در روز، متفاوت باشند.
یک تشنج به معنای صرع نیست (تا 10٪ از مردم در سراسر جهان در طول زندگی خود یک تشنج دارند). صرع به عنوان داشتن دو یا چند تشنج بدون علت مشخص تعریف می‌شود. صرع یکی از قدیمی‌ترین بیماری‌های شناخته شده در جهان است که سوابق کتبی آن به 4000 سال قبل از میلاد مسیح برمی‌گردد. ترس، سوءتفاهم، تبعیض و انگ اجتماعی قرن‌هاست که صرع را احاطه کرده است. این انگ امروزه در بسیاری از کشورها ادامه دارد و می‌تواند بر کیفیت زندگی افراد مبتلا به این بیماری و خانواده‌هایشان تأثیر بگذارد.
علائم
ویژگی‌های تشنج متفاوت است و به این بستگی دارد که اختلال ابتدا در کجای مغز شروع می‌شود و تا چه حد گسترش می‌یابد. علائم موقتی مانند از دست دادن هوشیاری یا آگاهی و اختلالات حرکتی، حسی (از جمله بینایی، شنوایی و چشایی)، خلق و خو یا سایر عملکردهای شناختی رخ می‌دهد.
افراد مبتلا به صرع معمولاً مشکلات جسمی بیشتری (مانند شکستگی و کبودی ناشی از جراحات مربوط به تشنج) و همچنین میزان بالاتری از بیماری‌های روانی، از جمله اضطراب و افسردگی، دارند. به طور مشابه، خطر مرگ زودرس در افراد مبتلا به صرع تا سه برابر بیشتر از جمعیت عمومی است و بالاترین میزان مرگ و میر زودرس در کشورهای با درآمد کم و متوسط و در مناطق روستایی یافت می‌شود.
بخش بزرگی از علل مرگ و میر مرتبط با صرع، به ویژه در کشورهای با درآمد کم و متوسط، به طور بالقوه قابل پیشگیری هستند، مانند سقوط، غرق شدن، سوختگی و تشنج طولانی مدت.
نرخ بیماری
صرع بخش قابل توجهی از بار بیماری‌های جهان را تشکیل می‌دهد و حدود 50 میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می‌دهد. نسبت تخمینی جمعیت عمومی مبتلا به صرع فعال (یعنی تشنج‌های مداوم یا نیاز به درمان) در یک زمان معین بین 4 تا 10 نفر در هر 1000 نفر است.
در سطح جهان، سالانه حدود 5 میلیون نفر مبتلا به صرع تشخیص داده می‌شوند. در کشورهای با درآمد بالا، تخمین زده می‌شود که سالانه 49 نفر در هر 100000 نفر مبتلا به صرع تشخیص داده می‌شوند. در کشورهای با درآمد کم و متوسط، این رقم می‌تواند به 139 نفر در هر 100000 نفر برسد. این احتمالاً به دلیل افزایش خطر بیماری‌های بومی مانند مالاریا یا نوروسیستی‌سرکوزیس؛ بروز بیشتر آسیب‌های ناشی از تصادفات جاده‌ای؛ آسیب‌های مرتبط با زایمان؛ و تغییرات در زیرساخت‌های پزشکی، در دسترس بودن برنامه‌های بهداشتی پیشگیرانه و مراقبت‌های قابل دسترس است. نزدیک به 80٪ از افراد مبتلا به صرع در کشورهای با درآمد کم و متوسط زندگی می‌کنند.
علل
صرع مسری نیست. اگرچه بسیاری از مکانیسم‌های بیماری زمینه‌ای می‌توانند منجر به صرع شوند، اما علت این بیماری هنوز در حدود 50٪ موارد در سطح جهان ناشناخته است. علل صرع به دسته‌های زیر تقسیم می‌شوند: ساختاری، ژنتیکی، عفونی، متابولیک، ایمنی و ناشناخته. مثال‌ها عبارتند از:
آسیب مغزی ناشی از علل قبل یا حین تولد (به عنوان مثال از دست دادن اکسیژن یا ضربه در هنگام تولد، وزن کم هنگام تولد)؛
ناهنجاری‌های مادرزادی یا شرایط ژنتیکی همراه با ناهنجاری‌های مغزی؛
آسیب شدید سر؛
سکته مغزی که میزان اکسیژن به مغز را محدود می‌کند؛
عفونت مغز مانند مننژیت، آنسفالیت یا نوروسیستی‌سرکوز،
سندرم‌های ژنتیکی خاص؛ و
تومور مغزی.
درمان
تشنج‌ها را می‌توان کنترل کرد. تا 70٪ از افرادی که با صرع زندگی می‌کنند می‌توانند با استفاده مناسب از داروهای ضد تشنج از تشنج رهایی یابند. قطع داروی ضد تشنج می‌تواند پس از 2 سال بدون تشنج در نظر گرفته شود و باید عوامل بالینی، اجتماعی و شخصی مربوطه را در نظر گرفت. علت‌شناسی مستند تشنج و الگوی غیرطبیعی الکتروانسفالوگرافی (EEG) دو پیش‌بینی‌کننده‌ی ثابت عود تشنج هستند.
موثر ترین روش های درمان صرع چیست؟
درمان بیماری با توجه به نوع حملات روش درمان متفاوت است. در صورت آنکه همزمان با حملات اختلالاتی وجود دارد پزشک روش درمان مناسب برای چنین شرایطی را درمان دارویی و درمان های غیردارویی به صورت همزمان را توصیه می نماید. در طول دوره درمان بیمار می بایست تحت معاینات دوره ای قرار گیرد و آزمایشات و روش های تشخیصی لازم را مجدد تکرار نماید تا روند درمان به درستی انجام شود.
یکی از روش های درمان بدون داروی بیماری صرع، درمان صرع و تشنج با rTMS است. در خصوص روش های درمان تقریبا همیشه چندین جنبه دارد و شامل درمان بیماری های زمینه ای که عامل این حملات بوده اند، اجتناب ورزیدن از عوامل تشدید کننده، درمان حملات صرعی عود کننده با داروهای ضد صرع یا با جراحی و توجه به یکسری مباحث سایکولوژیک و اجتماعی در این رابطه است.
برنامه های کنترلی به دلایل گوناگونی مانند علل آن، تنوع حملات، متفاوت بودن اثرات درمانی و سمی داروهای ضد صرع در بیماران مختلف فرق می کند و تقریبا در همه موارد، نورولوژیستی که در درمان صرع تجربه داشته باشد، نحوه درمان را طراحی و استراتژی درمانی را پیش بینی می کند.
علاوه بر این، بیمارانی که صرع مقاوم به درمان طبی دارند یا بیمارانی که چندین نوع مختلف از داروهای ضد صرع را نیاز دارند، باید به طور منظم زیر نظر نورولوژیست باشند.
برخی از راهکار های رایج درمان صرع عبارتند از:
درمان بیماری های زمینه ای
اگر علت حملات صرعی منحصرا یک اختلال متابولیک مثل اختلال الکترولیتی یا قند سرم باشد، هدف برطرف کردن این اختلال و پیشگیری کردن از عود مجدد آن خواهد بود.
اجتناب از عوامل تشدید کننده
متاسفانه راجع به عوامل ویژه ای که در وقوع حمله دخیل هستند، اطلاع دقیقی در دست نیست. بعضی بیماران می توانند موقعیت های خاصی را که ممکن است آستانه حملات صرعی آن ها را پایین آورد، ذکر کنند.
داروی درمان صرع
این روش محور درمانی، اکثر بیماران مبتلا به این اختلال است. گاباپنتین به عنوان یک روش درمانی برای درمان تشنج کانونی، با یا بدون ژنرالیزه شدن ثانویه ، در افراد 12 ساله و بالاتر مجاز است. به عنوان کمکی ، این مجوز برای درمان تشنج ناشی از موارد کانونی ، با یا بدون ژنرالیزه شدن ثانویه ، در افراد 3 ساله و بالاتر مجاز است.
جراحی ممکن است برای بیمارانی که به درمان‌های دارویی پاسخ ضعیفی می‌دهند، مفید باشد.
پیشگیری
تخمین زده می‌شود که 25٪ از موارد صرع به طور بالقوه قابل پیشگیری هستند.
یشگیری از آسیب سر، به عنوان مثال با کاهش سقوط، تصادفات رانندگی و آسیب‌های ورزشی، موثرترین راه برای پیشگیری از صرع پس از سانحه است.
مراقبت‌های کافی دوران بارداری می‌تواند موارد جدید صرع ناشی از آسیب هنگام تولد را کاهش دهد.
استفاده از داروها و سایر روش‌ها برای کاهش دمای بدن کودک تب‌دار می‌تواند احتمال تشنج ناشی از تب را کاهش دهد.
پیشگیری از صرع مرتبط با سکته مغزی بر کاهش عوامل خطر قلبی عروقی متمرکز است، به عنوان مثال اقداماتی برای پیشگیری یا کنترل فشار خون بالا، دیابت و چاقی و اجتناب از مصرف دخانیات و الکل بیش از حد.
عفونت‌های سیستم عصبی مرکزی از علل شایع صرع در مناطق گرمسیری هستند، جایی که بسیاری از کشورهای با درآمد کم و متوسط در آن متمرکز هستند. حذف انگل‌ها در این محیط‌ها و آموزش در مورد چگونگی جلوگیری از عفونت‌ها می‌تواند راه‌های موثری برای کاهش صرع در سراسر جهان باشد، به عنوان مثال مواردی که به دلیل نوروسیستی‌سرکوزیس ایجاد می‌شوند.
تأثیرات اجتماعی و اقتصادی
صرع بیش از 0.5٪ از بار جهانی بیماری‌ها را تشکیل می‌دهد، معیاری مبتنی بر زمان که سال‌های از دست رفته عمر به دلیل مرگ زودرس و زمان سپری شده در سلامت کامل را ترکیب می‌کند. صرع از نظر نیازهای مراقبت‌های بهداشتی، مرگ زودرس و از دست دادن بهره‌وری کاری، پیامدهای اقتصادی قابل توجهی دارد.
هزینه‌های شخصی و کاهش بهره‌وری می‌تواند بار قابل توجهی را بر خانوارها تحمیل کند. یک مطالعه اقتصادی از هند تخمین زده است که تأمین مالی عمومی برای درمان خط اول و دوم و سایر هزینه‌های پزشکی، بار مالی ناشی از صرع را کاهش می‌دهد و مقرون به صرفه است.
غلبه بر انگ و تبعیضی که صرع را در سراسر جهان احاطه کرده است، اغلب دشوارتر از خود تشنج‌ها است. افرادی که با صرع زندگی می‌کنند و خانواده‌هایشان می‌توانند هدف تعصب قرار گیرند. افسانه‌های فراگیر مبنی بر اینکه صرع غیرقابل درمان یا مسری است یا نتیجه رفتار بد اخلاقی است، می‌تواند افراد را منزوی نگه دارد و آنها را از جستجوی درمان منصرف کند.
منبع: https://drmehraban.com
https://www.who.int/
0 دیدگاه