به گزارش نبض نگار: بیماری‌های پاراتیروئید اختلالاتی هستند که بر چهار غده کوچک در داخل یا اطراف غده تیروئید شما تأثیر می‌گذارند. آنها هورمون پاراتیروئید (PTH) آزاد می‌کنند - هورمونی که توانایی بدن شما را در تنظیم کلسیم و فسفر کنترل می‌کند. اگر این هورمون خیلی کم یا خیلی زیاد باشد، می‌تواند منجر به سایر مشکلات سلامتی مانند گرفتگی عضلات و اختلالات عصبی یا استخوانی شود.
اختلالات پاراتیروئید منجر به سطح غیرطبیعی کلسیم در خون می‌شود که می‌تواند باعث شکنندگی استخوان‌ها، سنگ کلیه، خستگی، ضعف و سایر مشکلات شود.
انواع بیماری‌های پاراتیروئید
پرکاری پاراتیروئید - PTH زیاد در خون شما، که می‌تواند باعث افزایش سطح کلسیم و آسیب به استخوان‌ها و اندام‌ها شود.
کمکاری پاراتیروئید - PTH کافی در خون شما وجود ندارد، که می‌تواند منجر به کلسیم کم و فسفر زیاد شود.
هیپرکلسمی - کلسیم زیاد در خون شما، که می‌تواند منجر به بحران هیپرکلسمی شود و باعث نارسایی اندام، کما یا مرگ شود.
هیپوکلسمی - کلسیم خیلی کم در خون شما که می‌تواند منجر به تشنج یا تتانی (اسپاسم شدید عضلانی) شود.
علل
علل اختلالات پاراتیروئید می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
تومور خوش‌خیم (غیرسرطانی)
بزرگ شدن غدد پاراتیروئید
اختلالات کلیوی
سرطان (نادر)
اختلال یا آسیب به غدد
اختلالات غدد درون‌ریز
شرایط ژنتیکی
عادات غذایی یا مکمل‌ها، از جمله کمبود ویتامین D
داروهای خاص
عفونت‌ها
علائم
ممکن است علائمی از برخی بیماری‌های پاراتیروئید یا عدم تعادل مواد معدنی نداشته باشید. بیماری‌های پاراتیروئید اکثر افراد از طریق آزمایش خون معمول یا غربالگری پوکی استخوان تشخیص داده می‌شود. علائم بیماری‌های پاراتیروئید می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
ضعف
خستگی
گرفتگی عضلات
عصبی بودن
سردرد
گرفتگی و اسپاسم در دست‌ها، پاها، بازوها یا صورت
استخوان‌های ضعیف
درد شکم و سنگ کلیه
اختلالات خلقی
کما یا تشنج (هیپرکلسمی شدید)
گزینه‌های درمانی
برای ارزیابی و تشخیص بیماری پاراتیروئید، پزشک شما ممکن است آزمایش‌های خاصی مانند آزمایش PTH برای سطح فسفات انجام دهد. سایر آزمایش‌ها ممکن است شامل نمونه‌های خون و ادرار و اسکن‌های تصویربرداری برای بررسی ناهنجاری‌ها باشد.
درمان بیماری‌های پاراتیروئید بر بازگرداندن تعادل کلسیم و فسفر در خون شما تمرکز دارد. این ممکن است شامل دارو و تغییرات رژیم غذایی و سبک زندگی باشد. اگر تومور دارید، پزشک ممکن است روش‌های کم‌تهاجمی یا سایر گزینه‌های جراحی را مورد بحث قرار دهد.
چه زمانی جراحی پاراتیروئید لازم است؟
غدد پاراتیروئید هورمون پاراتیروئید (PTH) را برای تنظیم سطح کلسیم خون تولید می‌کنند. سایر سلول‌های بدن، به ویژه سلول‌های استخوان‌ها، کلیه‌ها و روده کوچک، با افزایش سطح کلسیم خون به PTH پاسخ می‌دهند. در شرایط عادی، این کنترل کاملاً دقیق است. اگر یک یا چند غده پاراتیروئید بزرگ شوند و PTH بیش از حد تولید کنند، سطح کلسیم خون افزایش می‌یابد. هنگامی که سطح کلسیم در جریان خون بالاتر از حد طبیعی باشد و غدد پاراتیروئید با قطع تولید PTH، پاسخ مناسب به این افزایش را متوقف کنند، این منجر به وضعیتی به نام پرکاری پاراتیروئید اولیه می‌شود. جراحی تنها راه درمان این مشکل است. این بیماری به ندرت به دلیل سرطان است (کمتر از 1٪).
در حالی که بسیاری از بیماران تصمیم می‌گیرند تحت عمل جراحی قرار گیرند تا دچار عوارض ناشی از بیماری پاراتیروئید خود نشوند، برخی از بیماران ممکن است سطح کلسیم کمی بالا و عوارض خفیفی از بیماری خود داشته باشند. برخی از بیماران ممکن است در این شرایط تصمیم به جراحی نگیرند که قابل قبول است. این بیماران باید تا آخر عمر از نزدیک تحت نظر باشند.
اگر بیماران هر یک از موارد زیر را داشته باشند، باید تحت عمل جراحی قرار گیرند:
پوکی استخوان یا شکستگی ناشی از کاهش تراکم استخوان
سنگ کلیه
کاهش عملکرد کلیه با GFR کمتر از 60
کلسیم ادرار 24 ساعته >400 میلی‌گرم
سن کمتر از 50 سال
سطح کلسیم بیشتر از 1 میلی‌گرم بالاتر از حد بالای طبیعی
جراحی پاراتیروئید معمولاً چگونه انجام می‌شود؟
جراحی پاراتیروئید در اتاق عمل انجام می‌شود. اکثر عمل‌ها تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شوند، اگرچه در بسیاری از موارد می‌توان از بی‌حسی موضعی با آرام‌بخش داخل وریدی استفاده کرد.
محافظت از اعصابی که باعث حرکت تارهای صوتی و غدد پاراتیروئید باقی مانده می‌شوند تا به طور طبیعی عمل کنند، بخش مهمی از جراحی شماست. پایین بودن سطح کلسیم پس از یک جراحی موفقیت‌آمیز غیرمعمول نیست. این وضعیت تقریباً همیشه موقتی است و عملکرد طبیعی در بیش از 98٪ از افراد تنها در عرض چند هفته بازیابی می‌شود.
اکتشاف چهار غده پاراتیروئید
عمل جراحی "استاندارد طلایی" برای پرکاری اولیه پاراتیروئید برای تقریباً 100 سال، کاوش چهار غده پاراتیروئید بوده است. این شامل ایجاد یک برش کوچک در پایین گردن و بررسی تمام غدد پاراتیروئید است. غدد پاراتیروئیدی که به طور غیرطبیعی بزرگ شده‌اند برداشته می‌شوند و زخم با بخیه، ماده‌ای شبیه به چسب قطره‌ای و/یا نوارهای استریل بسته می‌شود. این عمل در صورت انجام توسط یک جراح پاراتیروئید باتجربه، میزان بهبودی حدود 98٪ دارد.
پاراتیروئیدکتومی کم‌تهاجمی
این تکنیک مزایایی نسبت به جراحی باز مرسوم دارد، از جمله:
درد کمتر
جای زخم کمتر
اکثر بیماران ظرف چند ساعت پس از جراحی مرخص می‌شوند
این عمل تحت بیهوشی عمومی یا بی‌حسی موضعی با آرام‌بخش وریدی انجام می‌شود
در طول جراحی پاراتیروئید با حداقل تهاجم، جراح برش کوچکی در پایه گردن ایجاد می‌کند. سپس جراح غده بزرگ شده‌ای را که توسط مطالعات تصویربرداری انجام شده قبل از جراحی شناسایی شده بود، برمی‌دارد. به جای بررسی هر چهار غده پاراتیروئید، سطح هورمون پاراتیروئید درست قبل از برداشتن غده بزرگ شده و چندین بار پس از برداشتن غده غیرطبیعی اندازه‌گیری می‌شود. اگر سطح PTH به طور مناسب کاهش یابد، نشان می‌دهد که سه غده دیگر به طور عادی کار می‌کنند، عمل جراحی به پایان می‌رسد. اگر سطح PTH به طور مناسب کاهش نیابد، نشان دهنده درمان است، جراح به بررسی غدد پاراتیروئید باقی مانده می‌پردازد و هرگونه بافت غیرطبیعی اضافی را برمی‌دارد.
در حال حاضر، میزان موفقیت پاراتیروئیدکتومی کم‌تهاجمی در صورت انجام صحیح، با میزان موفقیت جراحی‌های مرسوم‌ترِ بررسی چهار غده برابری می‌کند. اگر هرگونه نگرانی در مورد بیماری چند غده‌ای که در طول یک عمل کم‌تهاجمی شناسایی شده باشد، وجود داشته باشد، هر چهار غده پاراتیروئید بررسی خواهند شد. تمام نظارت‌ها بر سطح PTH در حالی انجام می‌شود که بیمار در اتاق عمل است.
جراحی پاراتیروئید برای پرکاری پاراتیروئید اولیه
جراحی تنها درمان پرکاری پاراتیروئید اولیه است. این روش میزان موفقیت بالایی دارد، کم خطر است و بسیار خوب تحمل می‌شود. حتی می‌توان آن را تحت بی‌حسی موضعی (داروی بی‌حس‌کننده) با داروی آرام‌بخش داخل وریدی انجام داد. نشان داده شده است که جراحی پاراتیروئید حتی در بیماران بالای 80 سال و بالاتر نیز بسیار ایمن است. جراحی پاراتیروئید برای هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه و ثالثیه
به طور کلی، هر چهار غده پاراتیروئید تحت تأثیر قرار می‌گیرند و باید با استفاده از روش سنتی بررسی چهار غده پاراتیروئید معاینه شوند. بررسی چهار غده شامل ایجاد یک برش کوچک در پایین گردن و بررسی تمام غدد پاراتیروئید است. غدد پاراتیروئید بزرگ شده غیرطبیعی برداشته می‌شوند در حالی که معادل یک غده پاراتیروئید با اندازه طبیعی باید در جایی از بدن باقی بماند. در برخی از بیماران، می‌توان یکی از غدد پاراتیروئید غیرطبیعی را با استفاده از گیره به یک غده با اندازه طبیعی تبدیل کرد، زیرا بقیه بافت پاراتیروئید غیرطبیعی برداشته می‌شود. در سایر بیماران، تمام بافت پاراتیروئید در گردن برداشته می‌شود و معادل یک غده پاراتیروئید با اندازه طبیعی دوباره در عضله ساعد، دیواره قفسه سینه یا محل دیگری کاشته می‌شود. خونرسانی از عضله به بافت پاراتیروئید رشد می‌کند و بافت پاراتیروئید 6 تا 10 هفته بعد شروع به کار می‌کند.
بیماران مبتلا به هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه و ثالثیه بیشتر مستعد داشتن غدد پاراتیروئید اضافی هستند. ما در زمان جراحی نیز به دنبال این غدد اضافی هستیم. پس از برداشتن پاراتیروئید غیرطبیعی، برش با بخیه، ماده‌ای شبیه به چسب قطره‌ای و/یا نوارهای استریل بسته می‌شود.
بعد از جراحی پاراتیروئید چه انتظاری می‌توانم داشته باشم؟
جراحی پاراتیروئید، صرف نظر از نوع آن، بسیار قابل تحمل است. درد نسبتاً خفیف است و بسیاری از بیماران بیشتر از درد ناشی از لوله تنفسی (اگر جراحی تحت بیهوشی عمومی انجام شده باشد) شکایت دارند تا درد ناشی از برش.
در موارد پرکاری پاراتیروئید اولیه، اگر فقط یک غده برداشته شود، که در 80 تا 85 درصد موارد این اتفاق می‌افتد، اکثر بیماران در همان روز به خانه مرخص می‌شوند. اگر بیش از یک غده پاراتیروئید برداشته شود، یا شرایط پزشکی خاص دیگری داشته باشید که نیاز به مراقبت داشته باشد، یک شب در بیمارستان بستری خواهید شد.
بیماران مبتلا به پرکاری پاراتیروئید ثانویه ممکن است زمان بیشتری را در بیمارستان نسبت به بیمارانی که برای انواع دیگر پرکاری پاراتیروئید جراحی می‌شوند، بگذرانند. این به این دلیل است که مدتی طول می‌کشد تا سطح کلسیم در جریان خون تثبیت شود. بیماران معمولاً تحت دوزهای بالای کلسیم خوراکی یا داخل وریدی و ویتامین D خوراکی قرار می‌گیرند. در صورت لزوم، بیماران در بیمارستان دیالیز می‌شوند. دیالیز همچنین می‌تواند به تنظیم سطح کلسیم کمک کند. هنگامی که سطح کلسیم تثبیت شد و بیماران علائم سطح پایین کلسیم را نداشتند، به خانه مرخص می‌شوند. بیماران مبتلا به هیپرپاراتیروئیدیسم نوع سوم معمولاً پس از عمل جراحی یک شب در بیمارستان بستری می‌شوند و معمولاً روز بعد، پس از اطمینان از اینکه سطح کلسیم آنها در سطح مناسبی برای ترخیص است، به خانه فرستاده می‌شوند.
از بیماران خواسته می‌شود که در خانه مکمل‌های کلسیم را به شکل سیتراکال ماکزیمم به همراه ویتامین D مصرف کنند. دوز مناسب برای شما نوشته شده و در فرم ترخیص شما درج می‌شود. سیتراکال ماکزیمم به همراه ویتامین D در اکثر داروخانه‌ها و فروشگاه‌های مواد غذایی موجود است و نیازی به نسخه ندارد. ما از همه بیماران خود می‌خواهیم که پس از عمل جراحی از این برند کلسیم استفاده کنند تا بتوانیم سطح کلسیم شما را راحت‌تر و یکنواخت‌تر مدیریت کنیم.
درد ناشی از برش خیلی زیاد نیست و معمولاً با داروهای مسکن بدون نسخه کنترل می‌شود. به ندرت پیش می‌آید که در خانه به داروهای مسکن قوی‌تر نیاز باشد، اما اگر چنین باشد، معمولاً فقط برای یک یا دو روز لازم است.
شما می‌توانید بعد از عمل هر چه که دوست دارید بخورید و بنوشید و به محض اینکه دوست داشتید فعالیت‌های روزمره خود را از سر بگیرید. با این حال، از شما می‌خواهیم که تا زمان مراجعه به مطب برای ویزیت بعد از عمل در اوایل دوره بعد از عمل، از هرگونه فعالیت بدنی شدید، بلند کردن اجسام سنگین یا ورزش خودداری کنید.
می‌توانید 24 ساعت پس از عمل جراحی دوش بگیرید و محل برش را به آرامی با آب و صابون بشویید. بیماران با نوارهای چسبی روی محل برش به خانه مرخص می‌شوند. می‌توانید و باید این نوارها را به آرامی در حمام بشویید. با این حال، آنها را در وان حمام، جکوزی یا استخر فرو نبرید. اجازه دهید نوارهای چسبی در جای خود باقی بمانند تا خود به خود بیفتند.
منبع: https://www.uofmhealth.org/
1 دیدگاه