به گزارش نبض نگار: در روند کوچک شدن مغز یا آتروفی مغزی، نورون‌ها از بین می‌روند و ارتباط بین سلول‌های مغزی و حجم مغز اغلب کاهش می‌یابد. این اتفاق می‌تواند منجر به مشکلات تفکر، حافظه و اختلال در انجام کارهای روزمره شود. راه‌هایی برای حفظ حجم مغز سالم، حتی با افزایش سن، وجود دارد که یکی از مهم‌ترین آنها توجه و تمرکز بر رژیم غذایی است.
4 ماده غذایی مفید که تا حد قابل توجهی مانع از کاهش حجم مغز می‌شوند، عبارتند از:
1) شکلات تلخ:
مطالعات نشان داده‌اند که فلاونوئیدهای کاکائو به تقویت حافظه و توانایی‌های یادگیری کمک می‌کنند. بر همین اساس، کاکائو می‌تواند نورون‌ها و رشد رگ‌های خونی را در بخش‌هایی از مغز که به طور خاص با حافظه و یادگیری مرتبط هستند تحریک کند و انعطاف‌پذیری مغز را برای یادگیری بهبود ببخشد
2) تخم مرغ :
تخم مرغ سرشار از ویتامین B-6، ویتامین B-12 و اسید فولیک است. محققان دریافته‌اند که این ویتامین‌ها هرگونه زوال شناختی را به تعویق می‌اندازند و در عین حال به جلوگیری از کوچک شدن مغز در طول زمان کمک می‌کنند.
3) سبزیجات:
سبزیجاتی چون اسفناج، کلم پیچ و کلم بروکلی سرشار از مواد مغذی مانند ویتامین K، لوتئین،، بتاکاروتن و فولات هستند. ویتامین K به ویژه به تشکیل چربی در سلول‌های مغز کمک می‌کند و می‌تواند حافظه را بهبود بخشد.
4) ماهی‌های چرب:
مغز ما از 60 درصد چربی تشکیل شده که نیمی از آن به طور خاص اسیدهای چرب امگا 3 هستند؛ اسیدی که به طور مشترک در ماهی هایی مانند قزل آلا، سالمون، شاه‌ماهی و ساردین وجود دارد. با خوردن حداقل یک وعده ماهی در هفته این اسیدهای چرب مفید را به مغز رساند و از کوچک شدن آن جلوگیری کرد.
چه کسانی در معرض خطر آتروفی مغز هستند؟
برخی از عوامل ممکن است احتمال ابتلا به آتروفی مغزی را افزایش دهند، از جمله: افزایش سن، سابقه خانوادگی اختلالات ژنتیکی مانند بیماری هانتینگتون، سابقه خانوادگی اختلالات عصبی مانند بیماری آلزایمر، آسیب سر یا مغز، مصرف زیاد الکل و سیگار کشیدن. افرادی که هر یک یا مجموعی از عوامل بالا را داشته باشند، بیشتر در معرض خطر کوچک شدن مغز هستند.
علت اصلی آتروفی مغز چیست؟
بسیاری از اختلالات مختلف، بیماری‌های عصبی، بیماری‌های عفونی و آسیب‌های شدید می‌توانند باعث آتروفی مغز شوند، از جمله: فلج مغزی، آنسفالیت، ویروس اچ‌آی‌وی و بیماری ایدز، بیماری هانتینگتون، لوکودیستروفی‌ها، اسکلروز چندگانه، سکته، سیفلیس، آسیب مغزی تروماتیک و بیماری آلزایمر.
علائم آتروفی مغزی
آتروفی مغزی با توجه به میزان و محل آسیب در مغز می‌تواند طیف گسترده‌ای از علائم جسمی، روانی و شناختی را ایجاد کند. این علائم به‌صورت تدریجی ظاهر می‌شوند و با پیشرفت بیماری شدت می‌یابند. در ادامه، مهم‌ترین علائم مرتبط با آتروفی مغزی آورده شده است:
کاهش حافظه: مشکلات در به‌خاطرسپاری اطلاعات جدید یا به یاد آوردن اطلاعات گذشته، به‌ویژه در بیماری‌هایی مانند آلزایمر.
کاهش تمرکز و توجه: دشواری در تمرکز روی وظایف یا مکالمات ایجاد می شود.
اختلال در تصمیم‌گیری: ناتوانی در تحلیل اطلاعات و اتخاذ تصمیمات درست.
افسردگی و اضطراب: ناشی از تغییرات شیمیایی و ساختاری در مغز ایجاد می شود.
پرخاشگری یا تغییرات خلقی: رفتارهای ناگهانی و غیرقابل‌پیش‌بینی از علائم آن است.
بی‌تفاوتی: از دست دادن علاقه به فعالیت‌های روزمره و اجتماعی از دیگر علائم شایع آن است.
اختلالات حرکتی و تعادل: ناتوانی در هماهنگی حرکات، لرزش یا کاهش مهارت‌های حرکتی ظریف، از دست دادن تعادل و افزایش خطر زمین خوردن به دلیل ضعف در تعادل ناشی از آسیب به مناطق کنترل‌کننده حرکت رخ می دهد..
تغییرات گفتاری و زبانی: دشواری در بیان یا نام‌گذاری اشیا، ناتوانی در فهمیدن صحبت‌های دیگران و کندی گفتار یا صحبت‌های نامفهوم که در اثر آسیب به نواحی زبانی مغز رخ می‌دهد.
اختلالات بینایی و شنوایی: کاهش دید ناشی از آسیب به قشر بینایی یا عصب بینایی و مشکلات شنوایی مانند: درک کمتر از اصوات یا زنگ‌زدگی گوش رخ می دهد.
تشنج‌ها: حملات ناگهانی تشنجی که می‌تواند نشانه‌ای از آتروفی مغزی ناشی از بیماری‌هایی مانند صرع باشد.
اختلالات حافظه فضایی: دشواری در مسیریابی یا گم شدن در مکان‌هایی که فرد با آنها آشنا است.
ضعف یا فلج عضلانی: ضعف در اندام‌های خاص یا فلج بخشی از بدن به دلیل آسیب به مناطق حرکتی مغز اتفاق می افتد..
اختلالات عملکرد خودمختار: مشکلاتی مانند بی‌اختیاری ادرار یا یبوست ناشی از آسیب به سیستم اعصاب خودمختار رخ می دهد.
افت عملکرد کلی: کاهش توانایی فرد در انجام فعالیت‌های روزمره مانند آشپزی، رانندگی یا مدیریت امور مالی از علائم آتروفی است.
تشخیص آتروفی مغزی
تشخیص آتروفی مغزی به ابزارهای پیشرفته تصویربرداری پزشکی، بررسی دقیق تاریخچه بیمار و ارزیابی علائم بالینی متکی است. این فرآیند به متخصصان کمک می‌کند تا علت، شدت و محل دقیق آسیب‌های مغزی را شناسایی کرده و برنامه درمانی مناسبی را طراحی کنند.
0 دیدگاه